 |
| Źródło: www.paranormalne.pl |
Zgodnie z zapowiedzią, dzisiaj przenosimy się do kraju
Kwitnącej Wiśni. Będzie kolorowo, zmysłowo i aromatycznie. Zapraszam!
Niniejszy post jest pierwszym z cyklu nt. pielęgnacji włosów
przez mistrzynie subtelności i wdzięku – japońskie gejsze, zwane też geiko. Na samym wstępnie należy pożegnać stereotyp gejszy jako
synonimu japońskiej kurtyzany. Te ostatnie to tzw. yujo,
wyspecjalizowane w sprawianiu fizycznej przyjemność mężczyznom. Gejsza natomiast to przede wszystkim wysoko wykwalifikowana artystka
(geisza = gei – „sztuka” + sza – „wykonawca”), ceniona za kunszt wykonywanych
sztuk (tj. taniec, parzenie herbaty, śpiew czy układanie kwiatów), a ich
towarzystwo nadawało splendoru prywatnym przyjęciom.
Aby zostać gejszą należy przejść kompleksowe i żmudne
szkolenie. Nieraz dziewczynki od najmłodszych lat przygotowywane są do tej
trudnej roli. Do momentu uzyskania tytułu geiko,
kandydatki przechodziły przez kolejne stadia: shikomi-san, minarai-san,
po czym praktykantki były mianowane na maiko.
Podczas dwóch pierwszych wymienionych stadiów edukacji ważne było, aby dziewczynki zapuściły włosy na tyle długie, aby
przystępując do roli maiko mogły
zaplatać je w obowiązujące uczesania (nihongami).
Maiko były
uznawane za geiko przeważnie ok. 21
roku życia, ale moment mianowania był ustalany indywidualnie w zależności od
uzdolnień i edukacji odebranej przez daną kandydatkę. Dopuszczalne też było, że
kobieta stawała się gejszą bez gruntownej i wieloletniej edukacji, ale te były
zdecydowanie mniej cenione.
Co ciekawe – maiko obowiązywało pięć sposobów uczesania
w zależności od stażu, a poza sposobem upięcia włosów, fryzury różniły się
także kolorystyką wpiętych wstążek oraz ozdobami
– kanzashi,
które zmieniały się w zależności od miesiąca i pór roku. Wspomniane
sposoby upięcia to: wareshinobu, ofuku, sakkou, katsuyama i yakko-shimada.
Ostatnie dwa uczesania były stosowane na specjalne okazje przez starsze maiko, natomiast sakkou był zaplatany na uroczystość mianowania na geiko.
Sposoby upięcia włosów różnicowały nie tylko aspirantki do
tytuły geiko. Różne uczesania stosowane
były w zależności od stanu cywilnego, statusu społecznego oraz okresu
historycznego, co przedstawia schemat poniżej:
Legenda do schematu:
1. 長船 Osafune – uczesanie żony samuraja
2. 片はずし Katahajishi – uczesanie zamężnej kobiety z wyższych klas społecznych oraz żony samuraja
2. 片はずし Katahajishi – uczesanie zamężnej kobiety z wyższych klas społecznych oraz żony samuraja
3. 櫛巻きKushimaki
– popularne uczesanie gejsz w erze Edo
4. 先笄 Sakkou – upięcie świeżo upieczonej mężatki, senior maiko
4. 先笄 Sakkou – upięcie świeżo upieczonej mężatki, senior maiko
5. 貝髷 Kaimage – popularne uczesanie gejsz w
erze Edo
6. しの字 Shinoji aka 島田崩し shimada kuzushi – uczesanie kobiet z niższych warstw społecznych w okresie szogunatu.
7. 銀杏返しIchogaeshi aka しんじょちょう shinjocho – upięcie bardzo popularnne w erze Meiji wśród kobiet w różnym wieku, przeważnie stosowane przez niezamężne córki samurajów, gejsze i yujo.
6. しの字 Shinoji aka 島田崩し shimada kuzushi – uczesanie kobiet z niższych warstw społecznych w okresie szogunatu.
7. 銀杏返しIchogaeshi aka しんじょちょう shinjocho – upięcie bardzo popularnne w erze Meiji wśród kobiet w różnym wieku, przeważnie stosowane przez niezamężne córki samurajów, gejsze i yujo.
8. 立兵庫 Tatehyougo aka 唐輪 karawa – upięcie stosowane
przez kobiety w okresie Muromachi; głównie przez yujo i członkinie niskich klas społecznych.
9. 丸髷 Marumage – odmiana katsuyama chociaż oba terminy są stosowane zamiennie. Uczesanie modnych mężatek i yujo.
10. 三輪髷 Mitsuwage – prawdopodobnie odmiana ichogaeshi, najczęściej noszone przez niezamężne kobiety, które nie mogły nosić katsuyama lub marumage.
11. 横兵庫 Yokohyoko – niesławne upięcie wysoko postawionych oiran (japońska kurtyzana). Jest to prawdopodobnie odmiana ichogaeshi.
12. 結い綿 Yuiwata – jedna z najbardziej młodzieńczych form noszenia shimada (rodzaj szpilki do włosów), najczęściej noszone przez niezamężne dziewczyny oraz hangyuko (maiko z Tokio)
13. 高島田 Takashimada – odmiana shimadamage stosowana zwłaszcza przez panny młode oraz gejsze. Jedna z najstarszych form nihongami, prawdopodobnie najbardziej popularna na przestrzeni wieków.
14. 潰し島田 Tsubushishimada – wariant shimadamage; przeważne stosowany przez gejsze i yujo.
15. 梅擬 Umemodoki aka お染 osome – nazwa wzięta od imienia prawdziwej dziewczyny, która została bohaterką popularnego kabuki (rodzaj klasycznego teatru japońskiego).
9. 丸髷 Marumage – odmiana katsuyama chociaż oba terminy są stosowane zamiennie. Uczesanie modnych mężatek i yujo.
10. 三輪髷 Mitsuwage – prawdopodobnie odmiana ichogaeshi, najczęściej noszone przez niezamężne kobiety, które nie mogły nosić katsuyama lub marumage.
11. 横兵庫 Yokohyoko – niesławne upięcie wysoko postawionych oiran (japońska kurtyzana). Jest to prawdopodobnie odmiana ichogaeshi.
12. 結い綿 Yuiwata – jedna z najbardziej młodzieńczych form noszenia shimada (rodzaj szpilki do włosów), najczęściej noszone przez niezamężne dziewczyny oraz hangyuko (maiko z Tokio)
13. 高島田 Takashimada – odmiana shimadamage stosowana zwłaszcza przez panny młode oraz gejsze. Jedna z najstarszych form nihongami, prawdopodobnie najbardziej popularna na przestrzeni wieków.
14. 潰し島田 Tsubushishimada – wariant shimadamage; przeważne stosowany przez gejsze i yujo.
15. 梅擬 Umemodoki aka お染 osome – nazwa wzięta od imienia prawdziwej dziewczyny, która została bohaterką popularnego kabuki (rodzaj klasycznego teatru japońskiego).
16. 下げ髪 Sagegami – stosowane przez żonę szoguna oraz żony
najwyżej postawionych mężów stanu.
Ciekawskim polecam artykuł dostępny w serwisie immortalgeisha.com
C.D.N.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz